Masai: U sbrancatu
Simu quelli di u rimbeccu
Chi sega, ci vulia ch’ella casche ghjustu nant’à mè.
In duiemila anni sò passate miraculi di generazioni, tranquille in a so civiltà, a so lingua, u so modu di campà. Si saltava da a guerra a a pace, da a scarsina à a divizia, senza ch’ellu si tratti mai di duvè fà u dolu di a so identità. Duiemila anni di pace identitaria, per pudè scumbatte tranquilli cun ciò ch’ella porghje a vita, di bè o di male. Spessu ancu di dramaticu. Duiemila anni, è ci vulia ghjustu ch’ella casche nant’à mè, di duvè cambià di lingua è di civiltà. Ci vulia ch’ella mi casche à mè, d’avè un pede in a civiltà chì m’hà fattu è un altru in quella chì mi disface. Ci vulia ghjustu ch’ella mi capite à mè, di duvemi piegà à a cultura chì m’hè imposta, eo chì sò à cavallu nant’à ciò chì fù è ciò chì serà.
Ùn hè vera ? Ùn hè propiu sdiccia ? Pudia esse natu in qualunque epica di i dui millennii passati, à crepà di fame o esse un signoru, ma in lingua corsa. À esse strippatu da i mo nimici o à scapalli, ma in lingua nustrale. O -è ghjè quessa a maiò prubbabbilità-, à campà a mo vita in pace, senza esse nè disgraziatu nè signoru, nè boia nè vittima, ma liberu da u cunflittu culturale. O puru, serebbi pussutu nasce in u corsu di i duiemila anni à vene, immersu senza alcun’ dupitu in capu, in a prussima è incerta civiltà, chì serà quella di a Corsica.
Ma innò, ci vulia propiu ch’ella mi casche adossu à mè, d’esse sbrancatu cusì, trà una cultura ch’eo mi pentu di perde è una altra chì m’hè imposta è ch’eo ricusu.
Benintesu, chì ci sò quelli chì si morenu di fame, benintesu, chì ci sò i senza travagliu, i senza tettu, i senza famiglia. Benintesu, ci hè la couche d’ozone chì si crepa, i pesci avvelenati è a furesta d’Amazonia sbuscata. Ma puru in parangone cun tutta a miseria di u mondu, e mo ferite restanu.
Benintesu, chì a mo testa mi parla di rispettu. Benintesu, chì l’umanismu mi porta à pusitivà. Ma a trippa si rivolta. U rispettu u possu aspettà ancu di l’altru. D’umanismu, ne pò esse colmu ancu quellu chì mi spoglia.
Benintesu chì tuttu ùn si pò avè.
Vulè u pane à tempu à e rosule, serà troppu dumandà ?