Masai: Avà a sai
E forze di u spiritu
Avà tù a sai, s’o simu soli o micca. Avà tù a sai s’o simu senza Dio, senza amici e sanza amore.
Avà tu u sai u misteru di u Niente, sì i Soli ch’o femu luce i ci avemu inventati o nò. Tù e sai avà isse cose, à l’inforse per noi, tù ateu, più religiosu chè certi preti. Tù a sai oramai, sì u verbu Fratellà è Surellà ùn si cunghjucanu nunda chè à u presente vivu.
È sì l’onde di u tempu ùn si piantanu mai
Avà tù a sai.
Avà tù a sai sì u bellu cuntinueghja ancu dopu à u muru di Planck chì ti separa di noi. Ti separa da u bellu, u bè, u male, u veru, u falsu, u nostru pane cutidianu, à la volti amaru. Tù u sai avà u Giardinu d’Eden duve u pane hè sempre bonu o allora u Desertu di u Niente, fattu di nunda, senza nè pane nè amore.
Isse incertezze ch’anu fattu sudà i nostri calamai
Avà tù e sai
Avà forse a sai a solitutine è quella di i to amichi cari. A sai, sò listesse è ci vole à accettalla. A sai s’ellu ci vole à tuccà u fondu di issa solitutine per capisce a cunfine chì ci aspetta è chè t’ai francatu è d’aretu à a quale omu ùn hè più. A sai sì l’amore hè qualcosa o a so propia illusione, cum’è a vita stessu.
È sè tù ci sì sempre in i chjassi induv’è t’andai
Avà tù a sai.
“Ùn esistu micca”, frase impussibbile, tù avà sai s’ella serà. A sai chì a morte hè eguista : l’altri ùn si morenu, si ne vanu, lasciendu suffrenza è ferita, hè vera. Ma ghjustamente, ùn hè chè ferita. Tù solu, eo solu, simu murtali, eccu u veru scandalu. A morte, basta à imaginalla per chì u corpu a riguse. Purtantu, sai avà sì issa limite di tè stessu, hà fattu ciò chè tù sì statu.
È s’o ci truveremu in i lochi induv’è tu vai
Avà tù a sai